در کوی و برزن این شهر رسوا شدم بیا         
 چون سرو کنار تو تنها شدم بیا
 

دام از دوپای نحیفم فکن ای عزیز
منهم اسیر زلف چلیپا شدم بیا
 

اینجا همیشه شب است و سکوت و درد
زندانی این شب یلدا شدم بیا
 

با اشک و عقده هزار ساله در گلو
هر شب به یاد تو زیبا شده ام بیا
 

بنگر چگونه مست فتادم به کنج دیر
ساقی قسم به میکده تنها شدم بیا
 

عمری چون غنچه به حسرت دیدار بوده ام
اکنون میان لجه خون وا شدم بیا
 

عمری در انتظار نشستم به کوی تو
رخسار ماه تو دیر آشنا شدم بیا
 

در خانه دل از برای تو گلها شکفته اند
آری برای آمدنت مهیا شدم بیا
 

عمری به بوی تو هر جا نشسته ام
دانی به وصل تو شیدا شدم بیا
 

مویم سپید شد در حسرت فراق
پیرم ولی به بوی تو برنا شدم بیا